BU SEÇİM DE OLMADI, ACABA NE ZAMAN!...

Önümüzdeki seçimler, Ulusal-Kemalist kitleler için; ehven-i şer olarak yönelinebilecek, kerhen desteklenecek veya sadece oy vermiş olmak için oy verilecek veya hiç gidilmeyerek ya da gidilip de geçersiz oy kullanılacak bir süreç olarak belirmiştir.

Aslında ne kadar zamandır bu süreç aynı şekilde işlemekte saymam gerek. Çünkü benim için bile oy vermeye gittiğim her seçim (ki aşağı yukarı 6-7 tane olmuştur) yukarıdaki saydığım tercihlerin dışında bir tercihin belirmediği dönemlerdir. Etrafımda konuştuğum ve daha sonra medya organlarından yansıyan görüşleri de dinlediğimde, benim ve çevremdekilerin dışındaki Ulusal-Kemalist kitleler için de durumun aynı olduğunu gözlemlemekteyim.

Son zamanlarda (22 Temmuz öncesi yıldızı parlatılanlar) piyasaya sürülmüş bazı "sözde" alternatifleri de hesaba katmazsak, Ulusal-Kemalist kitleler için hala hiçbir seçeneğin olmadığını ve bu kitlelerin maalesef kendisini hala sahipsiz veya siyasi anlamda evsiz hissettiğini söyleyebiliriz.

Şimdilik görünebilen gelecekte de, bu evin sahipliğini üstlenebilecek bir oluşumun, ne etkisini ne de izini görememekteyiz.
Tabiat ve dünya koşulları da, siyasal arena da böyle bir boşluğu kabul etmez. Bir yere su döktüğünüzde, su; rahat akabileceği bir boşluk kendine bulacak ve orayı doldurmaya meyledecektir. Tabiatta da her madde bu şekilde hareket etmektedir. Yani genel kural şudur: "Boşluk, affedilmez ve o boşluğu dolduracak birşey mutlaka bulunur."

Birilerinin, daha doğrusu dünyayı yönetmeye soyunmuş güçlerin, Türkiye'deki bu yönelimi uzun süre sahipsiz bırakarak izlemeye kalkmasını veya o kitlenin kendi içinden bir lider kadro çıkarmasını sessizce izlemesini bekleyemeyiz. Onların yapacakları, Türkiye'de böyle bir boşluk varsa ki vardır ve böyle bir ihtiyaç hasıl olmuşsa, bunun gerçek önder kadrolarının oluşmasından önce, kendisinin kontrolünde "sahte lider kadrolar" oluşturularak, kitlenin enerjisinin yanlış şekilde ve sonuç getirmeyecek mecralarda söndürülmesi şeklinde bir politika izleyeceklerdir.

Bunun en yakın bir örneğini de 22 Temmuz seçimleri öncesi mitinglerinde görmüş bulunmaktayız. Kitlelerin, tüm enerjisi ve gücü, net bir iktidar talebi olmayan sözde STK'ların ve partilerin peşinde söndürülmüştür.
Meydanı dolduran milyonlar, meydandan ayrılıp da evlerine giderken kafalarında ve önlerine sunulan seçeneklerde Ulusal-Kemalist bir iktidar hedefleyen bir net partinin adı olmadan ayrılmışlardır. Yani eski deyimle; "evli evine, köylü köyüne dönmüştür."
Yani argo tabiriyle; "kitlenin gazı alınmış" ve rahatlatılmış şekilde evlerine yollanmıştır.
Sonuca baktığımızda da, bunun ne kadar doğru bir tesbit olduğunu, zaten şimdilerde daha rahat görebilmekteyiz.

O halde yapılması gereken şudur:
Ulusal-Kemalist kitlelerin taleplerinin biran önce bir parti programı çatısı altında netleştirilmesi ve somut ifadelerle izah edilmesi ve bunun kamuoyuna, bir parti yapısı altında, sadece ve sadece o partiyi işaret ederek duyurulmasıdır.